هایده - دشتستانی

دو تا کفتر بودیم همخون و آواز

شبا در لونه و روزا به پرواز

الهی خیر نبینی مرد صیاد 

که آندوی مرا برده به شیراز

تو شهرت دادهای بدنومیم رو 

مگر چه خدمتت بد کرده بودم 

برو برو برو بیزارم از تو

خیال دارم که دست بردارم از تو

جون جونم نا مهربونم شو خواب ندارم

دلم امروز به آرومی خود خو کرده آی جونم آی دلبر

یاد چشمون سیاهش منو جادو کرده آی جونم آی دلبر

دلم پی ش پر میزنه به هر دری در میزنه

به هر خونه سر میزنه دلم دلم دلم

هنوز از دست غمش دیده مو گریونه آی جونم آی دلبر

بعد عمری هنوزم مرغ دلم نالونه آی جونم آی دلبر 

میرم میگردم سر به سر دشت و دمن کوه و کمر 

میرم از او گیرم خبر میرم میرم میرم

خدا مهربونه یار عاشقونه دل مو جوونه وای وای وای

خودش خوب میدونه که بر جون عاشق جدایی گرونه وای وای وای 

عزیزم کجایی آی کجایی آی کجایی 

دل شیرازیم امشو کجایی وای 

بخدا مثل دلم شکل دلم پیدا نمشه هیچ دلی

مثل این دل که شده رسوای تو رسوا نمیشه هیچ دلی 

ابرو کمونی خوشگله نامهربونی خوشگله

دلم سی تو پر میزنه خودت میدونی خوشگله

بخدا مثل دلم شکل دلم پیدا نمشه خوشگله 

مثل این دل که شده رسوای تو رسوا نمیشه خوشگله 

ابرو کمونی خوشگله نامهربونی خوشگله

دلم سی تو پر میزنه خودت میدونی خوشگله