هایده - قصه من ، آلبوم روزای روشن

سال انتشار:۱۳۶۳ خورشیدی

ترانه سرا:هدیه(لیلا کسری)

 آهنگساز : فرید زولاند

قصه من، عنوان یکی از آخرین ترانه‌های سروده شده توسط لیلا کسری با نام هنری هدیه است، که توسط خانم هایده اجرا شده‌است. این ترانه به نوعی سرگذشت خود اوست و ماجرای دست و پنجه نرم کردنش با بیماری سرطان را روایت می‌کند. علاوه بر مصداق یافتن این ترانه در مورد خود هدیه، خیلی زود و با مرگ نابهنگام هایده این ترانه در مورد خواننده اثر نیز مصداق یافت.

این ترانه در یکی از آلبوم‌های منتشر شده در سال ۱۳۶۳ خورشیدی که آلبومی با صدای هایده، ستار و مهستی بود، اجرا شد. از هایده در این آلبوم نرگس شیراز ( چه کنم چه کار کنم تو من و نشناختی )، و قصه من منتشر می‌شود.

ترانهٔ قصه من ( مثل بادسرد پاییز غم لعنتی به من زد)، سروده لیلا کسری است که در این ترانه داستان زندگی خود را بازگو می‌کرد و از ماجرای درگیری وی با بیماری سرطان و عمل‌های چندگانه لیلا کسری. اما آنجا که او می‌گوید من و از تنم بگیری تو ترانه هام می‌مونم نوستالژی غریب لیلا کسری برای جوان‌های نسل امروز است.شاید یک *وصیت نامه*

مثل باد سرد پاییز غم لعنتی به من زد

حتی باغبون نفهمید ... که چه آفتی به من زد

رگ و ریشه هام سیاه شد , تو تنم جوونه خشکید

اما این دل صبورم به غم زمونه خندید

آسمون مست جنونی آسمون تشنه ی خونی

آسمون مست گناهی آسمون چه رو سیاهی

اگه زندگی عذابه یه حبابه روی آبه

من به گریه ها می خندم می گم این همش یه خوابه

مثل باد سرد پاییز غم لعنتی به من زد

حتی باغبون نفهمید ... که چه آفتی به من زد

آسمون تو مرگ عشقو توی یاخته هام نوشتی

این یه غم نامه ی تلخه که تو سر تا پام نوشتی

من به لحظه ی شکستن اگه نزدیک اگه دورم

از ترحم تو بیزار ... که خودم سنگ صبورم

آسمون پیشم شکستی من دیگه رو پام می مونم

منو از تنم بگیری تو ترانه هام می مونم

اگه زندگی عذابه یه حبابه روی آبه

من به گریه ها می خندم می گم این همش یه خوابه

مثل باد سرد پاییز غم لعنتی به من زد

حتی باغبون نفهمید ... که چه آفتی به من زد

آسمون تیشت شکسته من دیگه رو پام می مونم

منو از تنم بگیری ... تو ترانه هام می مونم !