ویگن - دو کبوتر - آلبوم به یاد تهران

ترانه‌سرا:

آهنگساز:

تنظیم:

سال انتشار:۱۳۸۲

روزی من وتو ای جان ، همچون کبوترها

سر می نهادیم با هم در بستر پرها

پرگشاده همره مرغان خوش آواز

گه به کوهستان و گه به صحرا در پرواز

جلوه زندگی را ،‌در چشم هم می‌دیدیم 

چون به شب می‌رسیدیم ، کنار هم می‌آرمیدیم

تا نسیمی می‌وزید ، آشیانه می لرزید

ما زبیم جان خود ، بر سر هم پر می‌کشیدیم

اکنون از هم رو گردانیم ، نه من نه تو نمی‌دانیم

چون شد که آشنا گشتیم ، روز دگر جدا گشتیم 

هر کس که دلدار مرا . از من جدا کرد ای خدا

خواهم بسوزانی دلش . سازی ز دلدارش جدا

اکنون ازهم روگردانیم . نه من نه او نمیدانیم

چه شد که آشنا گشتی . روز دگر جدا گشتی